Hector Berlioz Kimdir?
(1803 Cote-Saint-Andre-1869 Paris), Fransız besteci ve müzik eleştirmeni. Tıp öğrenimi için gittiği Paris'te konservatuvara girerek Lesueur'ün öğrencisi oldu. Orkestra şefi olarak birçok başarılı turneye çıktı ve Fransız hükümetinden müzik çalışmaları için para yardımı almayı başardı. Fakat yaşamını kazanmak için, sık sık, gazetecilik yapmak zorunda kaldı. Müzik konusundaki fikirlerinin yanlış anlaşılması ve genellikle kabul görmemesi, Berlioz için bir hayal kırıklığı kaynağı oldu. Çok önem verdiği "Les Troyens a Carthage" (Troyalılar, 1864) adlı operasının başarısızlığından birkaç yıl sonra da öldü. Berlioz, coşumcu akımın müzikteki en önemli temsilcilerinden biridir. Bestelerine temel olarak, gerçek hayattaki deneyleri aldı. "Symphonie Fantastique" (Fantastik Senfoni, 1830) adlı yapıtının ilham kaynağı, İrlandalı aktris Harriet Smithson'dı. Abartılı düşünce sisteminin en iyi örneklerinden biri olan "Requiem" (1837) adlı yapıtında, yüzlerce kişilik bir koro, çok büyük bir orkestra ve dört nefesli çalgılar bandosu öngörülüyordu. Ayrıca, Byron'ın "Childe Harold" adlı şiirinden yola çıkarak yazdığı "Harold en İtalie" (Harold İtalya'da, 1834) ve Goethe'nin büyük yapıtından ilham alarak yazdığı "Damnation de Faust"da (Faust'un Lanetlenmesi, 1846) olduğu gibi, sık sık edebî temaları kullandı. Bütün bunların yanı sıra, orkestra için yaptığı bestelerin ustalığı, özgünlüğü ve cesurluğu da onu önemli besteciler arasına soktu. Çeşitli yazılar da yazan Berlioz'un bu alandaki en önemli yazıları "Tarite d'instrumentation et d'orchestration" (Enstrümantasyon ve Orkestrasyon Yöntemi, 1844) adlı yapıtta toplanmıştır. 1870 yılında ise, "Memoires" (Anılar) adlı kitabı yayımlanmıştır. Berlioz'un öteki önemli besteleri şunlardır: "Romeo et Juliette" (Romeo ve Jülyet, 1839), "Le Roi Lear" (Kral Lear, 1834), "Benvenuto Cellini" (1838), "Carnaval Romain" (Roma Karnavalı, 1844), "Le Corsaire" (Korsan, 1855), "Beatrix et Benedict" (Beatrix ve Benedict, 1862).
