Arkeoloji terimi olarak Stratigrafi: Aslen bir yerbilim sözcüğüdür. Arkeolojide ise, yerleşimlerde oluşan katmanları açıklamak için kullanılır. İnsanların inşa ettikleri binalar, üzerinde yaşadıkları yerleşim tabanları zaman içinde terk edilir, harabeye döner ve yıkılır. Yıkılan yapıların kalıntılarının üzerine yenilerinin yapılması, yeni nesillerin gelip yaşamlarını sürdürmeleriyle, höyüklerde görüldüğü üzere, yeni katmanlar oluşur. Stratigrafi, yani katmanlaşmanın oluşumu, belli noktalarda jeolojik oluşumlarla paralellik gösterir. Genel bir kural olarak en alttaki tabaka, eğer deprem gibi çok güçlü doğal bir felaketle yer değiştirmemiş ise, en eski olandır. (İng. Stratigraphy)
Benzer Arkeoloji Terimleri:
- Orta Helladik
Yunanistan anakarasında yaklaşık olarak M.Ö. 2000 ile M.Ö.1650 yılları
- Gölge-Işık
Batı sanatında nesnelere hacim ve derinlik kazandırma yöntemi. Bir san
- Dux
Roma İmparatorluğu'nda, eyaletlerin askeri idaresini elinde bulunduran
- Eyvan Tipi Türbe
Gövde bölümü eyvan biçiminde olan bir grup Anadolu mezar anıtına veril
- Pontifex Maximus
Roma'da başrahibe verilen ad.
- Erken Helladik
Erken Tunç Çağı'nda, yaklaşık olarak M.Ö. 2900-2000 yılları arasında,
- Pontus Bölgesi
Antik dönemde Karadeniz Bölgesi'nin adı.
- Proto-Yunan(Ca)
Yunanca ve Yunanlıların atası olduğu varsayılan, fakat belgelenmemiş d
- Odeon
Sözcük anlamı Grekçe "şarkı söylemek" olan Odeion, içinde müzik yapıla
- Plinthos
İon kaidesinin alt bölümünü oluşturan kare biçimli blok.
