Fen Bilimleri terimi olarak Metal: Elektrik ve ısıyı ileten, tel ve levha getirilebilen element.
Fizik terimi olarak Metal: Isı ve elektriği iyi ileten, kendine özgü parlaklığı ve elektron verme eğilimi fazla olan, erime ve kaynama noktası yüksek element.
Yapı-Dekorasyon terimi olarak Metal: Doğadaki filizlerinden ergitme yoluyla elde edilen, yüksek ısı ve elektrik iletkenliği olan madde, maden.
Kimya terimi olarak Metal: 1-Isıyı ve elektriği ileten, vurmaya ve çekmeye dayanıklı elementlerden her biri.
2-Atomlarının en dış katmanında az sayıda elektron içeren element.
2-Atomlarının en dış katmanında az sayıda elektron içeren element.
Benzer Kimya Terimleri:
- Açilleme
Bir moleküle açil grubunun bağlanması.
- Reçine
Bazı bitkilerde, özellikle çamlarda oluşan katı veya yarı akışkan orga
- Grignard reaktifi
Alkil halejenürlerin (R-X) magnezyumla (Mg) tepkimesinden oluşan bileş
- Beher
Sıvıları muhafaza etmek veya hacimlerini ölçmek amacıyla kullanılan ca
- Anot
1-Elektrolizde güç kaynağının (+) pozitif ucuna bağlanan elektrot.
- Gaz Sabiti (Rydberg sabiti)
İdeal gaz denkleminde ve bazı diğer denklemlerde karşılaşılan sabit.
- P Bloğu
Periyodik cetveldeki 3A-4A-5A-6A-7A-8A Gruplarının bulunduğu bloktur.
- Uyarılmış Hâl
Temel haldeki bir elektronun, dışarıdan enerji verilerek daha kararsız
- Fermentasyon
Maddenin bakteriler, mantarlar ve diğer mikroorganizmalar aracılığıyla
- Endotermik Tepkime
Isı alarak gerçekleşen tepkime.
