Edebiyat terimi olarak Doğalcılık (Natüralizm): 19. yy sonu ve 20. yy başında etkili olmuştur. Edebiyatta gerçeklik geleneğini daha da ileri götüren doğalcılar, gerçekleri ahlâksal yargılardan, seçici bir bakıştan uzak bir anlatımla ve tam bir bağımlılıkla anlatmayı amaçlar. Doğalcılık, bilimsel belirlenimciliği benimsemesiyle gerçeklikten ayrılır. Doğalcı yazarlar, insanı ahlâksal ve akılsal nitelikleriyle değil, fizyolojik özellikleriyle ele alır. Doğalcı yaklaşıma göre, çevrenin ve kalıtımın ürünü olan bireyler, dıştan gelen toplumsal ve ekonomik baskılar altında ezilir, içten gelen güçlü içgüdüsel dürtülerle davranırlar. Yazgılarını belirleyebilme gücünden yoksun oldukları için yaptıklarından sorumlu değildirler.
Benzer Edebiyat Terimleri:
- Gerçekçi
Gerçekçilik akımı içinde yer alan ya da o akımın ilkelerine bağlı kala
- Terkib-i Bent
Edebiyatta "hane" adı verilen gazel biçiminde kafiyelendirilmiş 5-10 b
- Deyişme
Halk edebiyatında âşıkların karşılıklı şiir söylemesi. Atışma da denir
- Epigraf
Bir yapının özelliklerini belirten ve genellikle bir plaka üzerine bin
- Mahlas Beyti
Şairin mahlas olarak seçtiği adın geçtiği beyte denir.
- Esrem
Aruzdaki fe'ülün cüzünden fe ve n'yi kaldırıp ûlu yerine getiren fa'lü
- Îtilâf
Uygunluk. Kelimenin anlamla uygunluğu, kelimelerin vezinle uygunluğu,
- Epilog
Son deyiş.
- Dadaizm
Tristan Tzara ve arkadaşlarınca Fransa'da geliştirilen, 1916'da dil ve
- Kıta
Divan şiirinde ilk beytinin dizeleri birbiriyle uyaklı olmayan, en az
