Türkçe-Dil Bilgisi terimi olarak Kelime: 1. Tek başına anlamı olan ya da cümle kuruluşlarında anlamın tamamlanmasına yardım eden ses veya ses topluluğuna sözcük (kelime) denir.
2. Bir veya birden çok heceli ses öbeklerinden oluşan, aynı dili konuşan kişiler arasında zihinde tek başına kullanıldığında somut veya soyut bir kavrama karşılık olan yahut da somut ve soyut kavramlar arasında geçici ilişkiler kurmaya yarayan dil birimi. Söz, sözcük.
2. Bir veya birden çok heceli ses öbeklerinden oluşan, aynı dili konuşan kişiler arasında zihinde tek başına kullanıldığında somut veya soyut bir kavrama karşılık olan yahut da somut ve soyut kavramlar arasında geçici ilişkiler kurmaya yarayan dil birimi. Söz, sözcük.
Benzer Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri:
- Sözcük Vurgusu Sözcükte bir hecenin bazı kurallara göre daha baskılı söylenmesi.
- Addan Türemiş Ad Ad kökü veya gövdesine addan ad yapan ekler getirilerek yapılmış yeni
- Fiil 1. İş, davranış, olumlu veya olumsuz olarak çekimli durumlarda za
- Bağlayıcı Ünsüz 1. Ünlüyle biten kelime kök ve gövdelerine ünlü ile başlayan bir ek ek
- Bağlama Zamiri İsim tamlamalarında tamlayan durumundaki isimlerin ve zamirlerin sonun
- Mübalağa Abartma İle İlgili Bilgilere Bakınız.
- Emir Kipi Buyruk kipi. Eylemin yapılıp yapılmamasını kesin olarak buyuran kip.
- Yer Zarfı 1. Fiilin gösterdiği oluş ve kılışın mekân içinde, yerini ve yönünü be
- Otobiyografi Bir insanın, kendi hayatını kendisinin yazdığı eserlere otobiyografi d
- Edat 1. Yalnız başına bir anlam taşımayan; ancak, ad ve ad soylu kelimelerd